HET SPEEKSEL

Er is geen duidelijkheid betreft de adviezen betreft het speeksel van een hond.

Wel dat je beter in aanraking kunt komen met het speeksel van een hond dan met het speeksel van een mens. Het speeksel van een mens is veel en veel gevaarlijker voor de mens en agressiever. Vaak wordt een kusje van een hond schoongepoetst met een doekje. Maar een kusje van oma of opa etc. wordt als niet gevaarlijk beschouwd terwijl het speeksel waarmee je hierdoor in aanraking komt veel gevaarlijker is.

Het speeksel van een hond bestaat voornamelijk uit water en wordt hoofdzakelijk gebruikt als glijmiddel voor het eten. De vertering gebeurt pas in het darmstelsel.

Op internet is veel diskussie te vinden. Zoek maar eens met google op
"speeksel honden" of "hondenspeeksel" of "honden speeksel".

Het geven van kusjes hoort wel bij het gedrag van honden.
En niet alléén van honden. Er is een filmpje bekend waarin leeuwen hun menselijke opvoeders weer tegenkomen na een jaar in het wild te hebben geleefd en ze worden hartelijk met de tong begroet. Het is een natuurlijk gedrag om genegenheid te tonen van dieren. Ook de mens is een dier. Het is jammer dat dit natuurlijke aanhankelijkheidsgedrag door veel mensen als negatief wordt ervaren en de hond er van wordt weerhouden. De hond snapt dit niet en dit natuurlijke aanhankelijkheidsgedrag wordt vaak afgestraft. Met welke mentale gevolgen?

Mijn inziens worden veel van de negatieve menselijke reacties alleen geleid door angst zonder een spoor van onderbouwing.

GENEESKRACHTIG

"Speeksel wordt al langer gezien als een geneeskrachtig middel. Toen er nog geen antibiotica en pijnstillers bestonden, lieten mensen hun wonden door honden uitlikken."

http://www.barf-natuurlijk.nl

"Er wordt al jarenlang gediscussieerd over hondenkusjes en hondenspeeksel en er zijn sterke meningen aan beide kanten van het gelijk. Er zijn antwoorden die het gevaar ondersteunen en antwoorden die dat niet doen. Volgens het Alaska Science Forum hebben onderzoekers van de University of California, Davis, in 1990 ontdekt dat hondenspeeksel in staat is om E. Coli en Streptociccus canis, een andere schadelijke bacterie, te vernietigen. De conclusie was, dat hondenmoeders hun pups beschermen tegen ziekte wanneer ze de tepels schoonlikken. Honden die aan open wonden likken, doen dit om schadelijke bacteriën te vernietigen."

http://www.kritische-kwesties.nl

Laatste opmerking: hondenspeeksel bevat heel veel lysozyme, een ...tada-tada... bacterie-dodend middel. En aarde bevat meer bacteriën, (en uitwerpselen) dan hondenspeeksel.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lysozyme

"Lysosymen zijn enzymen die de wand van een bacterie aanvallen. Ze worden vaak gevonden in witte bloedcellen."

Mogens Eliasen

Hieronder een onderzoek dat de schrijver (Mogens Eliasen) zelf heeft gedaan naar het verschil van de agressiviteit van mensen- en hondenspeeksel.

Zelftest:

; Op de allereerste plaats moet je weten dat jouw hond geen aap is. Hij is ook geen miniatuur mens. Hoewel hij een carnivoor is, is hij niet zo volkomen afhankelijk van vlees als een kat bijvoorbeeld. Fysiologisch gezien zou hij het beste ingedeeld kunnen worden tussen een carnivoor en omnivoor met enkele zwaarwegende eigenschappen van een carnivoor.
Het heeft geen zin om te bekvechten of de correcte indeling nou "carnivoor" of "omnivoor" zou moeten zijn. Wat wel belangrijk is, is dat je goed begrijpt dat er een groot verschil is tussen de manier waarop een hond "gebouwd" is en een mens. Deze verschillen eisen een volledige aanpassing van wat jij misschien denkt dat goed is voor jouw hond. Iets dat goed is voor jou of een ander mens, kan wel eens heel, heel erg slecht zijn voor een hond… en iets dat helemaal niet goed is voor jou zou wel eens heel gezond voor een hond kunnen zijn!

De samenstelling van het spijsverteringsstelsel van de hond.

De verschillen zijn duidelijk te zien aan de organen en de lichamelijke hulpmiddelen waar een hond over kan beschikken bij de vertering van voedsel. Er zijn enkele opmerkelijke en voor de hand liggende verschillen met wat jij in je lichaam hebt. Deze zaken zijn gemakkelijk te begrijpen, zelfs door een leek. De tanden zijn het duidelijkste voorbeeld.

Maar er zijn ook grote verschillen in de chemische samenstelling. Chemie is helaas bij de meeste mensen geen geliefd onderwerp. Het kan heel ingewikkeld zijn en moeilijk te begrijpen, maar als je in staat wilt zijn om deugdelijke beslissingen te nemen die gebaseerd zijn op een goed begrip van de behoeften van je hond is het heel belangrijk om iets te begrijpen van de basisleer van de chemie.

Het is niet mijn bedoeling om je een volledige opleiding te geven in de fysiologie of chemie – maar ik hoop dat ik je voldoende begrip van deze onderwerpen kan bijbrengen om je in ieder geval een "aha gevoel" te geven wanneer je begint te begrijpen waarom dingen zijn zoals ze zijn.

De mond, inclusief tanden, kaken en speeksel

Als je naar de bek van je hond kijkt zie je het verschil tussen zijn tanden en de jouwe. Bij hem zijn er hoektanden om te grijpen en vast te houden en te trekken. Voortanden om het vlees van de botten te schrapen. Snijtanden (kleine "zaagtanden") om te pakken en vast te houden. De grote snijtanden om te knippen – zoals een schaar. En de kiezen achterin om te verbrijzelen. De kaken zijn nogal lang in vergelijking met het hoofd (behalve bij de rassen die opzettelijk gemanipuleerd zijn door het fokbeleid van de mens om een korter, meer menselijk hoofd te krijgen) waardoor de hoektanden in staat zijn om vrij grote objecten te grijpen. De spieren van de kaken behoren tot de krachtigste spieren in het hele lichaam van de hond.

Nog iets belangrijks, dat je misschien nog nooit opgemerkt hebt: een hond kan zijn kaken niet zijwaarts bewegen! Jij kunt je onderkaak van de ene naar de andere kant bewegen waardoor je het eten kunt fijnmalen wanneer je er op kauwt. Je hond kan dat niet. Het wordt verhinderd door de hoektanden en het kaakgewricht, een stijf scharniergewricht net zoals je kniegewricht, dat geen flexibele bewegingen toestaat, het kan alleen maar in één richting bewegen, op en neer. Als je hond je vertrouwt, mag je dit misschien testen door te proberen om zijn onderkaak van links naar rechts te bewegen – maar als je ooit een hondenschedel in je handen krijgt, zul je dit heel snel bevestigd zien.

We kunnen hier al een paar belangrijke conclusies uit trekken:
Mensen die geen tanden meer hebben worden ziek of raken ondervoed omdat ze hun voedsel niet goed meer kunnen verteren. Kauwen is belangrijk voor ons.

Onze maag kan niet goed omgaan met grote stukken voedsel. En ook niet met voedsel dat onvoldoende gemengd is met speeksel.

We weten dat er enkele belangrijke chemicaliën in ons speeksel zitten die helpen bij het chemische proces van de voedselafbraak tot kleinere moleculen die ons lichaam kan opnemen en gebruiken. Deze chemicaliën worden enzymen genoemd. Enzymen stimuleren chemische reacties in moleculen waarmee zij in contact komen, zonder dat ze in dit proces vernietigd worden zoals dat normaal het geval zou zijn bij meer "traditionele" chemische reacties. Ze handelen als een katalysator.

Deze enzymen zitten niet in het speeksel van een hond! Honden hoeven hun voedsel niet te kauwen. Ze kunnen het ook niet. Hun maag zorgt voor de spijsvertering zonder enige ondersteuning door speeksel. Hondenspeeksel functioneert alleen maar als glijmiddel bij het inslikken, meer niet!

Je kunt het testen zoals ik lang geleden eens gedaan heb. Ik verzamelde speeksel van mijzelf in een kopje (Ik hoef niet uit te leggen hoe ik dat deed, maar ik had er wel een paar dagen voor nodig…)

Vervolgens verzamelde ik wat speeksel van mijn hond, een Labrador Retriever. Ik kreeg het voor elkaar door iets wat hij heel lekker vond voor zijn neus te houden – en een schaal er onder om het speeksel op te vangen … Ik herhaalde dit ook een paar dagen achter elkaar, totdat ik voldoende had voor een chemisch experiment.

Daarna nam ik twee stukjes appel en twee stukjes vlees en elk kopje kreeg een stukje appel en een stukje vlees. De kopjes werden afgedekt met cellofaan papier en ik zette ze op het aanrecht.

Een dag later was het stukje appel in mijn speeksel bijna opgelost. Het stuk vlees zag er weerzinwekkend uit – het was van kleur veranderd en opgezwollen.

In het speeksel van de hond waren geen veranderingen te zien.

Na een week zag mijn speeksel er uit als een troebel soepje. Het was weerzinwekkend. Ik voelde nog steeds dat er wat vlees in zat (met een lepel), maar het had een heel andere vorm gekregen. (Ja – het stonk verschrikkelijk!)
In het speeksel van de hond kon ik nog steeds zowel het stukje vlees zien als het stukje appel – geen veranderingen, behalve dat de vloeistof troebel was geworden en een ver- van-prettige geur die trouwens veel minder sterk was dan die van mijn eigen speeksel.

Hierna heb ik het weggegooid – maar ik denk wel dat je je conclusies kunt trekken…

Klik voor meer van schrijver: Mogens Eliasen