CD REVIEWS in Dutch or English

rock
JINN - Jinn
contact 024-3448045

De muziek van Jinn (ooit begonnen als Ypsilon Garden) is niet echt in een hokje te plaatsen, maar als het dan toch moet: melodieuze rockmuziek met een symfonische en psychedelische inslag. De dromerige stem van Marlieke Wijnakker voert de boventoon op deze , relaxte, debuut-cd. Haar zanglijnen zijn inventief en haar stem doet denken aan Alanis Morisette. Alle elf nummers getuigen van creativiteit in tekst en compositie. De wisselende invulling van de instrumenten (basgitaar, gitaar, drums en keyboard) en de grote variatie in structuur van de nummers levert een cd op die niet verveelt. Hoogtepunten? Het ingetogen, melodieuze ‘Make a Wish' met akoestische gitaar, het opzwepende ‘No More' en het ruige ‘Dinner'. Inmiddels heeft Jinn een nieuwe zangeres en is de tweede cd onlangs verschenen, die binnenkort in de Pitch aan de orde zal komen. Deze eerste cd maakt in ieder geval nieuwsgierig naar een live-optreden.

(JdV)

Midwestern Skies, Zeitgeist, Through Different Eyes and Sonitus and Prog-Net and Stormbringer.

February 2000

JINN - Jinn; THE NETHERLANDS
Rating: * * *  September 1998
PRIVATE
G 001
Time: 66:50

JINN are:

Marieke Wijnakker - vocals
Patrick Verhoeven - guitars
Robert Smits - bass
Claus van Mierlo - keyboards
Dimitri de Swart - drums

Additional musicians:
Ed de Tollenaar - digeridoo on "Book"
Patera van de Mosselaar - hobo on "Catch Me"

Tracklist:

 1. Book (2:54)
 2. Catch Me (5:15)
 3. Make A Wish (4:02)
 4. No More (5:37)
 5. Queer (8:52)
 6. Illusion (5:48)
 7. Little People (5:07)
 8. Garden Of Delight (4:44)
 9. You In Me (4:58)
10. Dinner (3:00)
11. Dinner (16:31)

Jinn were formed in 1995 in The Netherlands as a guitar-oriented instrumental rock band under the name Ypsilon Garden. In 1998 they changed their musical direction towards melodic and symphonic progressive pop/rock and changed their name to Jinn. They had already included a female vocalist into the band at that point.

The musicianship is very good. Their music is a mix between Cranberries, IQ and Alanis Morisette, but the composition are unfortunately rather uninteresting.

All in all this isn't that exciting. I have heard that they have taken on a more heavy direction after the release of this album, and I think that this album would've been really good if it had been heavier too. I think that Jinn might be a diamond in the rough.

-Reviewed by Greger Rönnqvist-

Jinn - Jinn - eigen beheer - G001 - cd

Als je ooit in de gelegenheid komt om te luisteren naar de groep JINN moet je het zeker doen.

Wij kregen een CD binnen die niet is thuis te brengen in een bepaald hokje. En dat is zeker on Hollands. Een enorm compliment aan een ieder welke heeft meegewerkt aan dit produkt. De groep bezit een zangeres met een stem als een parel en zal zeker doordringen tot de koptelefoon van menig radiomaker. Een CD met aan een stuk hoogtepunten en wil je weten hoe je eraan moet komen moet je bellen met MAMS in Nijmegen. Het nummer is terug te vinden op de pagina 'zoeken is vinden'.

JINN
"Ginn"
(EIGEN BEHEER)

Begonnen in 1995 onder de noemer Ypsilon Garden als instrumentaal trio, maar inmiddels aangevuld met een toetsenist en zangeres. Het vaderlandse Jinn maakt dromerige en sferische melodieuze rock met een licht symphonische inslag - het Floydiaanse gitaar- en toetsenwerk - en invloeden uit de synthesizer pop en new wave. Sterkste troef is waarschijnlijk de zwevende zang van Marlieke Wijnakker, die de muziek een hemels karakter geeft. De songs zijn opgehangen aan de betoverende zang van Marlieke, maar gaan door de eenvoudige melodieën wat snel vervelen. "Ginn" is niettemin een smaakvol debuut van een band die zeker in de gaten gehouden moet worden.

(Hans Meulenbroek)
***

JINN
jinn
Cyber Music/MAMS, tel: 024-3448045

Ypsilon Garden speelde eerst instrumentale symfonische rock. Nu is die driemansformatie uitgebreid met zangers Marlieke Wijnakker, waardoor ook de muziek veranderde en de groep werd omgedoopt tot kortweg Jinn. De symfonische trekken zijn zeker nog aanwezig, ondanks dat Jinn soms een wat poppy karakter heeft.
Zo zit in de opening Book zelfs reggae verwerkt en heeft Make A Wish een folky aanpak met de akoestische tokkelgitaar. Dat ingetogen luisterliedje is wel een uitschieter, gewoon omdat de melodie sterk is en het fris subtiel wordt gezongen.

Dan trekt Jinn weer rockend van leer in No More, met een symfonisch getint slot door de jankende gitaar. Floydiaans is de toetsaanpak in het begin van Queer en later het Gilmour-achtige gitaarwerk met langzaam aantrekkend tremelo-gebruik.

Dat gitarist Patrick Verhoeven best kan spelen hoor je bovendien in het Camelesque en instrumentale Garden of Delight. Soms denk je dat de Jinn-zangeres met haar fragile stem niet zuiver zal blijven, maar ze weet dat steeds te voorkomen. Dat geeft haar iets breekbaars en aantrekkelijks.

Jinn heeft wel wat weg van de destijds bekende reli-formatie Target, ook met een fikse dosis creatieve potentie. Echte professionaliteit mag je hier echter niet verwachten en de (waarschijnlijk goedkope) productie maakt de overall-sound wat magertjes. Toch een groep om in de gaten te houden en live zou Jinn best eens kunnen imponeren. Tot op zekere hoogte.

Freek Wolff.

JINN
Jinn
Mams

Deze Nederlandse band maakte voorheen naamsbekendheid als Ypsilon Garden. Toch kon de instrumentale symfonische rock van deze driemans-formatie niet doordringen tot een groter publiek. In de zomer van 1996 werd zangeres Marlieke toegevoegd aan de band. Hierdoor heeft de melodieuze rock van deze Brabanders een ware gedaanteverandering ondergaan. Muzikaal ligt Jinn ergens tussen het oude Marillion en The Gathering in. De gitaar- en baspartijen willen behoorlijk tekeergaan, maar worden afgeremd door de mooie maar iele zang van Marlieke. Een beetje terug naar de sympho hoogtepunten uit de jaren 70, maar wel een prima afwisseling tussen de vele hardcore en grunge bands in.

(JH) BRONS

JINN

Het Brabantse Jinn heeft duidelijk potentie en kan nog een aardig eind komen. Aan de elf nummers op hun eerste cd is hoorbaar aandacht besteed. Jinn begon een aantal jaren geleden als het instrumentale Ypsilon Garden.

In 1996 voegde zangeres Marlieke Wijnakker zich bij de groep. Haar heldere stem en inventieve zanglijnen passen uitstekend bij het overwegend ingehouden spel van de overige muzikanten. Niet helemaal mijn smaak, maar wel prettig om bij wakker te worden op zaterdagmiddag. En het talent is bij Jinn onmiskenbaar aanwezig.

(DdM)

JINN - JINN

(MAMS tel: 024-3448045)

JINN was voorheen Ypsilon Garden, één van de Bandstrijd finalisten van vorig jaar. De naamsverandering kan te maken hebben met de uitbreiding tot vijftal (zang, gitaar, bas, drum en keyboard), maar vreemd (?) genoeg heeft dit tot gevolg dat JINN ingetogener klinkt dan Ypsilon Garden ooit tevoren. Dat dit echter geen negatief punt hoeft te zijn laat deze, bij DReyfuss Studio opgenomen, cd horen. Het levert een (soms dromerige) uitgebalanceerde sfeer op waarin de mooie stem van Marlieke Wijnakker weldadig excelleert.
Instrumentaal valt er ook genoeg te genieten, want ondanks de overwegend relaxte sfeer weet elk bandlid precies de juiste invulling te geven. Alle nummers staan in het teken van het liedje zelf en niet in muzikale krachtpatserij.

Als kritiek kun je opmerken dat de cd o.a. daardoor wel een glad geheel vormt, want geen enkel nummer knalt er lekker uit, alles wordt even bewust en gecontroleerd gebracht (wat ook wel eens ten koste gaat van de emotie). Daarentegen levert dit wel een lekkere luister cd op. Hoogtepunten noemen heeft bij deze cd weinig zin, maar verwacht een goede pop/rock kruising van een erg softe the Cathering en (meer nog van) een rockgerichte Heather Nova. Dat de stem van Marlieke deze overeenkomsten bepalen mag een groot compliment heten, dat de band totaal geen kopie van bovenstaande namen is kan gezien worden als een compliment aan de hele band.

Ron Schoonwater.

Bedankt voor het sturen van de promotie-CD van Jinn voor ons progressieve rockprogramma Xymphonia.

We hebben in de show van 27 september twee nummers van deze plaat gedraaid. Tevens hebben we de CD genoemd in het release-overzicht.

Jinn maakt op haar (debuut)CD een behoorlijk eigenwijze variant op de progressieve rock (hoewel ik me afvraag of ze zelf denken tot dat genre te behoren). Doordat de muziek overeenkomsten vertoont met de melodieuze New Wave (stijl Martha & The Muffins), gitaargeörienteerde Gothic (mede door de zang van Marlieke Wijnakker vergelijkbaar met The Dreamside), symfonisch getinte synthi-pop en psychedelica is Jinn moeilijk in een hokje te plaatsen, wat een band alleen maar interessant kan maken.

Persoonlijk zie ik wel wat overeenkomsten met het Amerikaanse gezelschap Sky Cries Mary, hoewel Jinn een stuk strakker (lees minder weird) is en meer op het gitaarspel van Patrick Verhoeven steunt.

Voor de symfonische fan zal het toetsenwerk van Claus van Mierlo iets te subtiel zijn, maar aan een nummer als Dinner hoor je dat hij wel degelijk ook wat meer bombast aandurft.

Kortom, Jinn lijkt een band om in de gaten te houden, mede omdat men nummers weet te schrijven met een goede structuur, herkenbare thema's en instrumentale variatie.